تفاوت‌ بازی‌سازی با اپ‌سازی

علی نادعلی‌زاده و استودیو تاد تحت مدیریت او، از قدیمی‌های عرصه بازی‌سازی در ایران هستند. هر چند این استودیو مدتی است کار تولید بازی را متوقف کرده و تنها در حوزه انتشار بازی‌ها فعالیت می‌کند اما زمانی با «فروت‌کرفت» توانست محبوبیت بسیاری نزد گیمرها برای خود دست‌و‌پا کند. این فعال عرصه بازی‌سازی معتقد است هر چند مهاجرت‌های پیدا و پنهان متخصصان این حوزه ریشه در مسائل اقتصادی دارد ولی نگاه اشتباه رگولاتور به بازی‌سازها نیز در این جریان بی‌تأثیر نیست. نادعلی زاده می‌گوید بازی آن‌ها هفت میلیون نصب گرفته و در توضیح آن هم می‌گوید: «به این شکل نیست که الان این هفت میلیون، بازی را روی گوشی خود داشته باشند. در هر بازه زمانی حدود ۲۰۰، ۳۰۰ هزار نفر نصب دارند. میزان فروشش هم در حدود چند ده میلیون تومان بود در ماه بود. درآمدش از ۴۰، ۵۰ میلیون تومان شروع شد و رشد کرد و دو، سه برابر شد و الان به همان میزان قبلی برگشته است.» نادعلی‌زاده درباره درآمد این صنعت و فرصت‌هایش هم تاکید می کند: «درآمد بازی‌سازی در جهان از مجموع کل گیشه‌های سینما و کتاب و تمام محصولات فرهنگی بیشتر است و در میان محصولات فرهنگی، بزرگ‌ترین بازار را دارد. بر اساس روند اقتصادی و جی‌دی‌پی هر کشور تخمین‌هایی زده می‌شود که اگر اشتباه نکنم ارزش بازار ویدئوگیم در ایران را حدود صد میلیون دلار تخمین زده‌اند. فکر می‌کنم بین ۷ تا ۱۰ درصد این بازار دست توسعه‌دهندگان بازی ایرانی است.» اما این روزها بسیاری از خود می‌پرسند باید به سمت اپ بروند یا بازی. مدیرعامل تاد در پاسخ می‌گوید: «تفاوتی که بازار بازی با بازار اپ‌ها دارد، در مدل رشد درآمدزایی آن است. در بازی‌ها اگر در یک بازار موفق شوید، می‌توانید به بازارها و فرهنگ‌های مختلف بروید و همان محصول را بفروشید؛ مشابه یک فیلم سینمایی یا انیمیشن. ولی اپ‌ها این‌طور نیستند. دیجی‌کالا و اسنپ یک بازار را که داشته باشند، تا مدت‌ها مشتری به آن‌ها وفادار است و تمایلی به استفاده از اپ دیگر ندارد.»