کارآفرینان در شغل خود بمانند

چرا نوآفرینان احتیاط به خرج می‌دهند به‌جای اینکه روی همه‌چیزشان ریسک کنند؟

در پژوهشی جالب توجه، جوزف رفیعی و جای فنگ، پژوهشگران مدیریت، سوال ساده‌ای مطرح کردند: وقتی افراد کسب‌وکاری راه‌اندازی می‌کنند، آیا برایشان بهتر است شغل روزانه خود را نگه‌دارند یا کنار بگذارند؟

از سال 1994 تا 2008، آن‌ها یک گروه برگزیده از سراسر کشور متشکل از بیش از 5هزار آمریکایی در دهه‌ 20، 30، 40، 50 زندگی را که کارآفرین شده بودند دنبال کردند. اینکه این موسسان شغل روزانه خود را نگه داشتند یا ترک کردند تحت تاثیر نیاز مالی نبودد، این احتمال که افرادی با درآمد خانوادگی بالا یا دستمزد زیاد ترک شغل کنند و کارآفرینی تمام وقت شوند کمتر یا بیشتر از دیگر افراد نبود.

نظرسنجی نشان داد کسانی که به‌طور کامل شیرجه رفته‌اند ریسک‌پذیرایی با اعتماد به نفس بالا بوده‌اند. کارآفرینانی که شرکت خودشان را راه‌اندازی می‌کردند و در عین حال، با احتیاط به خرج‌ دادن، به کار قبلی خود ادامه می‌دادند بسیار ریسک‌گریزتر و از خود نامطمئن‌تر بودند.

اگر طرز فکرتان مانند بیشتر مردم باشد، امتیازی واضح برای ریسک‌پذیرها پیش‌بینی می‌کنید. اما این تحقیق درست عکس این مطلب را نشان داد: احتمال شکست کارآفرینانی که کار روزانه خود را  نگاه داشتند 33 درصد کمتر از کسانی بود که کارشان ر ا ترک کردند.

اگر ریسک‌گریزید و در مورد انجام‌پذیربودن ایده‌هایتان تردیدهایی دارید، احتمالا کسب‌وکارتان برای ماندن ساخته می‌شود. اگر قماربازی کله‌خراب هستید، کسب‌وکار نوپایتان بسیار شکننده‌تر است.

مانند تیم واربی پارکر، کارآفرینانی که شرکت‌هایشان در بالاترین رده فهرست نوآفرین‌ترین‌های تازه مجله فست کمپانی قرار گرفت عموما، حتی بعد از راه‌اندازی، شغل روزانه‌شان را نگاه داشتند. فیل نایت، ستاره مسابقه دو، در سال 1964 شروع به فروش کفش‌های ورزشی در صندوق عقب ماشینش کرد، با این حال تا سال 1969، به کارش به‌عنوان حسابدار ادامه داد. استیو وزنیاک، بعد از ابداع رایانه اپل1 ، این شرکت را در 1976 به همراه استیو جابز راه‌اندازی کرد، اما تا 1977 به کار تمام‌وقت خود در زمینه مهندسی در اچ‌پی ادامه داد. علاوه بر این‌ها، لری پیج و سرگئی برین، بنیان‌گذار گوگل، در سال 1996 دریافتند چگونه جست‌وجوهای اینترنتی را عمیقا بهبود بخشند، اما تا سال 1988 طی دوره دکترا از استنفورد مرخصی تحصیلی نگرفتند. پیج می‌گوید: «کم‌مانده بود گوگل را راه نیندازیم، چون بسیار نگران ترک‌تحصیل از دوره دکترای خود بودیم. در  سال1997، آن‌ها که نگران بودند موتور جست‌وجوی نوپایشان حواسشان را از تحقیق منحرف کند، سعی کردند گوگل را به قیمت کمتر از 2 میلیارد دلار به‌صورت نقد و سهام بفروشند. خوشبختانه،خریدار احتمالی این پیشنهاد را رد کرد.

خواندن این مطالب شاید برایتان جالب باشد:

ارتباط کارآفرینی با مهارت‌های فردی

توصیه‌هایی برای راه‌اندازی یک کسب‌وکار جمع‌وجور

۱۰ دغدغه همیشگی یک ذهن کارآفرین

این عادت نگه‌داشتن شغل روزانه به کارفرمایان موفق محدود نمی‌شود. بسیاری از مغزهای خلاق تاثیرگذار حتی بعد از کسب درآمد از پروژهایی بزرگ در شغل تمام‌وقت خود مانده یا به تحصیلاتشان ادامه داده‌اند. ایوا دوورنای، کارگردان فیلم سلما، سه فیلم اولش را در حالی ساخت که به شغل روزانه‌اش به‌عنوان مدیر تبلیغات مشغول بود و تنها بعد از چهار سال ماندن در این شغل و برنده‌شدن جوایز متعدد، فیلم‌سازی را تمام‌وقت ادامه داد. برایان می، در اواسط دوره دکترای خود در زمینه اخترفیزیک بود که در گروه موسیقی جدیدی شروع به گیتارنوازی کرد، اما تنها چند سال بعد، تحصیل را کنار گذاشت و تمام‌وقت به گروه کوئین پیوست. اندکی پس از آن نوشت، شما را خواهیم لرزاند.

برنده جایزه گرمی، جان لجند، اولین آلبوم خود را در سال 2000 بیرون داد، اما تا سال 2002 به‌‌عنوان مشاور مدیریت به کارش ادامه داد و روزها ارائه پاورپوینت آماده می‌کرد و شب‌ها به اجرا می‌پرداخت. استیفن کینگ، استاد رمان‌های مهیج، بعد از نوشتن اولین داستان، به مدت هفت سال معلم، دربان و مسئول ایستگاه گاز بود و تنها یک سال بعد از انتشار اولین رمانش، کری، آن کارها را کنار گذاشت.

اسکات آدامز، نویسنده دیلبرت، به مدت هفت سال بعد از اینکه اولین رمان مصورش سر از روزنامه‌ها درآورد، در شرکت پاسیفیک بل کار می‌کرد.